ΤΟ ΚΕΛΙ

Σε ένα κελί μικρών διαστάσεων κατοικώ
Δεν μπορώ να γυρίσω και δεν το προσπαθώ
Ακούω τον κόσμο έξω από τους τοίχους
Χωρίς φως , ζω μέσα σε ίσκιους

Δε ξέρω αν είναι μέρα ή νυχτιά
Το παράθυρο έχει καλυφθεί από σκουριά
Έχει μέρες να ’ρθει κάποιος εδώ
Ούτε καν αυτός που μου έφερνε φαγητό

Χρόνια είμαι στο υγρό κελί…
Που η ψυχή μου, δε θέλησε να ’ρθει
Ψηλαφώ να βρω την πόρτα
Θέλω τόσο να ξανακούσω μια νότα

Το μέρος αναδύει μια άσχημη δυσοσμία
Άραγε αξίζω την τόση ανομία;
Μπαίνοντας ήξερα πως δεν έκανα κακό
Τώρα αμφιβάλω κ δε ξέρω αν αξίζει πια να ζω

Μέρα με τη μέρα, οι τοίχοι πλησιάζουν
Και τα νύχια μου τους χαράζουν
Τώρα έχω μόνο μία ανάμνηση παλιά
Η μόνη, ίσως, γραμμένη στην καρδιά

Κάποια στιγμή, εδώ μέσα θα χαθώ
Δεν ξέρω αν θέλω να σωθώ!!!
Όταν η πόρτα θα ανοίξει κάποια στιγμή
Τότε, εδώ μέσα θα με βρουν νεκρή…

18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009
POWERLESS POWER