Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

ΧΑΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ


             Χαμένη σε μία σκέψη δίχως τέλος. Σε μία ομορφιά που σε προκαλεί να τη δεις. Να σκάψεις ανάμεσα στις πληθώρες σκέψεις, που κρύβονται πίσω από το χαμόγελο, που σε αφοπλίζει συναισθηματικά.

             Χαμένη σε ένα σπήλαιο γεμάτο νερό. Γαλάζια και πράσινα νερά μιας λίμνης με φίλους τους σταλαχτήτες και τους συντρόφους τους. Βάρκα η παρέα, που σου κρατάει το χέρι δείχνοντας σου το φως στο σκοτάδι του απρόσμενου.

             Χαμένη σε δύο λαμπερά φώτα που με συνοδεύουν στην απόλαυση της μοναξιάς. Κατανοώντας την επιθυμία της παλιάς φίλης, δίχως να σε χάνουν από το βλέμμα τους, αντιλαμβάνοντας και προσδοκώντας την επιστροφή σου.

             Χαμένη στην αρχή και τέλος του ταξιδιού στην σπηλιά. Στο δάσος που φυλάττει την είσοδο τους. Στο κάθε δέντρο και πουλί, που σε χαιρετάει με αγάπη και χαμογελάει και σ' αυτόν σου τον περίπατο.

             Χαμένη στον γυρισμό σου στην ελπίδα. Στο ταξίδι στην επιστροφή της καθημερινότητας σε μία αλήθεια που σου αρέσει, που την προσμένεις, παρά τα ταξίδια στην σπηλιά, στην ψυχή σου. Στα δύο φώτα που σε ακολουθούσαν νοητά σε κάθε σου βήμα.

             Χαμένη, δίχως να χαίρεσαι και οικειωθελώς να πετάς την πυξίδα, στη ζωή, στο μαύρο και το κόκκινο, στο λευκό λευκό...

                                                                                                                         Sins' veil
                                                                                                                      30 / 11 / 2014